زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد/از سر پیمان گذشت بر سر پیمانه شد/صوفی مجلس که دی جام و قدح می شکست/دوش به یک جرعه می عاقل و فرزانه شد/شاهد عهد شباب امده بودش به خواب/باز به پیرانه سر عاشق و دیوانه شد/اتش رخسار گل خرمن بلبل بسوخت/چهره خندان شمع افت پروانه شد/گریه شام و سحر شکر که ضایع نگشت/قطره باران ما گوهر یکدانه شد/نرگس ساقی بخواند ایت افسونگری/حلقه اوراد ما مجلس افسانه شد/منزل حافظ کنون بارگه پادشاست/دل بر دلدار رفت جان بر جانانه شد